A blog about Filipino Catholicism, the Virgin Mary, Filipino holy men and women, vocation discernment, priesthood, religious life, homilies and reflection. Welcome to The Wise Friar's world.
St. Expeditus: Patron Saint of Speedy Causes The venerated image of St. Expeditus in the Lipa Cathedral In the Metropolitan Cathedral of St. Sebastian in Lipa City is a venerated image of a young Roman Centurion saint named Expeditus. Every month of April, a nine day novena in his honor is held in the cathedral that culminates in the celebration of his feast day on the 19th of the month. Who is this saint whose intercession was also invoked in the Oratio Imperata to avert a catastrophic eruption of Taal Volcano prepared by the Archdiocese of Lipa when the volcano exhibited extra-ordinary activity early in January, 2020? St. Expeditus could have found affinity with the Lipenos since the martyr shares a lot of commonality with St. Sebastian, the city’s patron. St. Expeditus, like St. Sebastian was also a young Roman soldier who converted to Christianity and was also martyred as a consequence, during the period of Diocletian persecution. Hence, a devo...
Get link
Facebook
X
Pinterest
Email
Other Apps
Episode 10. Ang Mahabang Eksamen
Get link
Facebook
X
Pinterest
Email
Other Apps
-
Repost ( from 2012)
"Ang lahat ng ating mga ginagawa ay maaring tingnan bilang pag-hahanda sa isang exam o pagsusulit. At ang kalidad ng ginawa nating paghahanda ang siyang magtatakda kung tayo ay papasa o hindi sa napakaraming eksamen ng pang-araw-araw na buhay"
Ang mga huling araw eh naging napaka-toxic na naman para sa akin. As usual, hanggang leeg na naman ang mga deliverables at mga pending documents at reports na dapat asikasuhin. Pero dahil inspired talaga ako magsulat sulat ngayong mga nagdaang araw, humanap pa rin ako ng pagkakataon para makapagpost ng bagong entry. Haha.
Nung Linggo (March 4), muli akong nagbalik sa seminaryo para sa psychological exam. Medyo ngarag ako dahil tinanghali ako ng gising! Dagdag pa dyan ang matagal na pagpila sa terminal ng bus at ang bagong regulasyon sa speed limit na ipinatutupad ngayon sa SLEX. Dahil sa mga yan, dumating ako sa may Makati ng mga alas ocho (alas ocho ang schedule ng exam - haha) talaga namang hangos na hangos ako sa pagtakbo at dahil sa aking pagmamadali at halos paglipad para umabot sa oras, dumating ako sa pintuan ng seminaryo ng mga 8:15 at tumuloy na sa kwarto kung saan isinasagawa ang eksamen.
Pagpasok ko ay kaagad akong naupo (humihingal pa ako ih. haha) upang makapagpahinga nang konti at nag-observe sa mga kasama kong examinees. Nagulat ako dahil mula sa 23 aplikante nuong nakaraang vocation seminar, 8 na lang kaming natira! At yung ibang inaasahan kong makikita sa exam eh wala na. Saglit lang at lumapit na si ma'am proctor upang ibigay sa akin ang questionnaire at answer sheet para sa unang bahagi ng exam.
at nagsimula na akong magbasa at magsagot, at magsagot, at magsagot. Grabe, parang yung ballpen brand lang noong elementary ako na haba-haba ang pangalan at parang energizer batteries (panuorin mo muna ang commercial na ito ng energizer nuong early nineties yata - haha.) lang ang exam, it keeps going, and going, and going.... and going.... haha. Sama na rin natin ang haba-haba ballpen. O, manood ka muna at maaliw ka sana, vintage na mga yan. haha.
Nakakatuwa dahil sa walong natira, tatlo kaming taga probinsya namin (yown naman! haha). Dahil sa binilisan ko ang pagsasagot, mga lampas alas dos pa lang eh tapos na ako. Ako ang kaunaunahang nagpasa ng papel. (valedictorian... haha) Kinakailangan ko kasing umuwi ng maaga dahil may mga tatapusin pa akong trabaho para sa Monday. Ito na ang last stage sa admission process ng seminaryo.
Dahil psychological exam ito, minemeasure ang iba't ibang dimensions ng personality ng isang kandidato para idetermine ang fitness nito sa pagpasok sa seminaryo at sa pamumuhay kasama ng isang community.
Pagkauwi ko sa bahay, pagkatapos ng dinner, nagkaroon ako ng pagkakataon na ibulalas sa aking ina ang aking planong pagpasok sa seminaryo. Ngayon ko pa lang sasabihin ito kay nanay dahil sa usap-usapan naming mga aplikante habang nagbebreak kami, na ang susunod daw na step kung tanggap kami eh ang "home visit" ng mga pari sa seminaryo para magbackground check. Ayaw ko namang gulatin ang mga tao sa bahay kung sakasakaling may magbabackground check nga (haha).
Bumwelo muna ako at di ko talaga agad madiretsa... Sabi ko, "ma, meron akong sasabihin...." Ano ba yon? sabi ng nanay ko. "meron akong sasabihin..." sabi ko ulit. Ano nga? sabi ng nanay ko, "Mag-aasawa ka na?" tanong niya. Biglang pasok ng nakatatanda kong kapatid na babae. Sabi ng nanay ko, "ayan, may sasabihin daw yang kapatid mo". Sunod sunod na ang tanong, "mag-aasawa ka na?", "nakabuntis ka?" Ako'y medyo natatawa sa dalawa habang nagtatanong dahil masyado namang napakaspeculative ng kanilang mga tanong haha. Pero nasabi ko rin, "magpapari po ako..." Nung sinabi ko yung mga linyang yon, mula sa natatawa, biglang naiba ang mood ko. Biglang naging seryoso at medyo napapaiyak pa ako (drama na naman - haha). "kaya napapadalas ang pagluwas-luwas ko, eh nag-aaply po ako sa seminaryo" sabi ko.
Nakita ko na wala namang bakas ng pagtutol sa mukha ng aking ina nung sinabi ko ang plano ko sa kanya. Sabi pa nya, "sige anak, kung diyan ka magiging masaya, ay sumige ka.... (marami pa syang sinabi. Alam nyo naman mga nanay. Puputulin ko na. haha at nagtapos siya ng ganito) at pag ako'y nawala, isusulit ko sa Diyos, na ako'y may anak na magpapari..." Mangilid-ngilid na naman ang luha sa mga mata ko kaya't ako'y umalis na sa kusina at nagtungo sa kwarto.
Ang sa akin lamang, makapasa man ako o hindi sa eksamen na ito na talaga namang ubod ng haba (haha), ang pinakamahalaga ay sinubukan ko at kumilos ako upang tumugon sa munting tawag na aking narinig sa kaibuturan ng aking puso at laging ang hanap ko naman ay makasunod sa kalooban ng Diyos at makapamuhay bilang isang matapat na alagad kung saan mang estado ng buhay Niya ako tawagin.
Sabi nga sa isa pang kanta:
"Panginoon, narito ako.... Gawin Mo sa akin ang maibigan Mo... Handa akong sundin ang loob Mo.... Panginoon, narito ako...."
Laureana "Ka Luring" Franco: The Holy Catechist of Manila Ka Luring Franco (1936 - 2011) God indeed reveals Himself to the humble in the lowliest of disguises. And Ka Luring was sensitive to that fact - she found God and recognized Him revealing Himself in the faces of the the little children she so loved catechizing and the poor she so selflessly helped and served; that she herself became a reflection of that God she found among God's poor, which she so perfectly radiated with stunning simplicity and overflowing joy. Laureana Franco gave up her job in a government office in order to pursue her true calling and first love, the teaching of catechism to children. From then on, Ka Luring spent the rest of her years pursuing in what for her, was her real vocation and mission in life – that of being a catechist. She has earned the title, "The Legendary Catechist of the Archdiocese of Manila” because of her commitment to the ministry of catechizing children. She knew so ...
Lipa Cathedral interior I was born and grew up in a city where it is not uncommon to see nuns garbed in habits of various shades of blue, grey, brown and white and seminarians and religious brothers garbed in their cassocks, clerical shirts or religious habit, in any given day, attending church services in the different churches, shrines and monasteries in the city and its outskirts. On Sundays, all churches are full to capacity of people coming from all walks of life fulfilling their Sunday obligation. On a typical Wednesday, the Redemptorist shrine of Divino Amor welcomes throngs of devotees of Our Lady of Perpetual Help coming from different places. Every 12th of the month, there is a penitential procession from the Cathedral going to Carmel and there are also liturgical activities in Carmel every first Saturday of the month dedicated to the Blessed Mother. Welcome to the city of my birth, Lipa City, the "Little Rome of the Philippines." With its elevation of 1,025 feet ab...
More than a dance form, Subli is a religous ritual that venerates the Holy Cross Dance has always been an essential component of worship of people of various religious and cultural traditions. Man of times past up to the present, uses a variety of movements of his body – hands, hips, arms, legs and head in rhythmic successions and combinations as a form of prayer, to express worship and reverence to God. In the historic town of Bauan, Batangas exists a traditional religious dance form called the “subli” which people perform to venerate the santo patron – the Mahal na Poong Santa Cruz . The ceremonial worship dance is usually presented during the town’s fiesta which is traditionally held every May 3. It has also been tradionally practiced that every May 1 and 2 each year, the towns of Alitagtag and Bauan celebrate the Anubing Sublian Festival to pay homage and reverence to the Mahal na Poong Sta. Cruz . The festival highlights the dancing of the Subli. Short ...
Comments
Post a Comment