Episode 1. Paano ako naging Guro

"Lahat ng kwento ay may simula. Dito sa Episode 1, ilalahad ko ang istorya kung bakit ako ay naging isang guro. Oo, tama, dati akong teacher at masasabi ko, marahil ang aking pagiging teacher ay hindi aksidente bagkos ito ay paraan ng paghahanda ng Diyos upang matuklasan ko ang tunay kong bokasyon.  Sa pagtingin sa kasaysayan ng buhay ko, na-reallize ko na walang bagay na aksidente.  Ang lahat ng pangyayari ay sinadya upang ihanda ako sa kung anong magiging ako.  Gusto ko kasi dating maging doktor o abogado, pero naging GURO ako at naging masaya ako dito. Da best experience ito, ika nga. hehe. At dahil sa karanasan kong ito, nadiskubre ko ang tunay kong bokasyon, ang pag-papari! Pero bago tayo dumako sa parteng iyon, mahaba pa ang istorya kapatid.  Tiisin mo munang basahin ang bawat Episodes para madiskubre mo kung ano ang naging proseso ng discernment ko, malay mo, pagdaanan mo din ito? haha.

Pahabol pa:  Pero gusto kong malaman mo, na kahit na flashback na ito ngayon, sinulat ko ang mga episodes na yan (Episode 1 - 10) habang nagaganap ang mga pangyayari. Blow by blow reporting kung baga, the events as they unfold.  Enjoy reading, kapatid!

Repost ( from 2012)

Lumaki ako sa isang pamilya kung saan, halos pagiging guro lamang ang alam na propesyon. Haha. Napakahaba ang magiging listahan kung iisa-isahin ko ang hanay ng mga guro sa aming angkan simula pa sa aking kanunununuan. At ang pinakamalapit, ang aking nanay, ang aking mga tiyahin at oo, may kapatid din akong guro, pano mo nahulaan? haha.

Panoorin mo muna itong trailer ng paborito kong teacher movie "The Emperor's Club" para ma-inspire ka rin. hehe.

Nung maliit pa ako, palagi akong isinasama ni nanay sa school kung saan siya nagtuturo at kinakitaan na ng kabibuhan ang inyong kaibigan bata pa man ako noon. Kagaya nang pag nagfa-flash cards ang nanay ko, ako ang sagot nang sagot kahit na hindi pa ako nagsisimulang pumasok sa formal schooling noon at mas matatanda sa akin ang mga estudyante ni nanay. Teacher si nanay sa Grade 1, at salimpusa ako) haha.

Hanggang sa pumasok na ako sa pag-aaral. Alam kong mainipin ka, kaya fast track na natin ang kwento papuntang high school. haha.

Nung high school, sumali ako bilang volunteer catechist sa aming paaralan. Marami-rami rin akong narating na public schools sa apat na taong pagiging katekista. Sa G.B.L.S. Elementary School, Sa Axx Elementary School, sa Pxxx Elementary School, lahat sa bayan namin sa probinsya at ang last stop ko eh sa Sxxxxx - Mxxxx Elementary School (ito ang pinakamalayo - malapit na ito sa lawa). Napakaraming magagandang experiences at challenges akong na-encounter sa aking pagtuturo sa makukulit at malilikot na mga bagets. Sympre, unang unang problema ay kung paano mo kukunin ang interes ng mga bagets para makinig sa iyo, pangalawa eh kung papaano mo kokontrolin ang kakulitan ng mga bubwit. haha.

Pero bagama't napaka-tasking at kumakain ng maraming oras ang volunteer work, rewarding pa rin ang experience kasi kahit papaano, natuturuan namin yung mga bata ng mga basic prayers, kinukuwentuhan ng bible stories, kumakanta ng mga action songs, (you hearrd it right, eto yung animation na pinapagawa sa iyo ni Father sa simbahan sa harap ng maraming tao) at sympre, walang katapusang palaro (kung gusto mong maging in ka sa mga bata - haha).

Tapos eto na ang turning point sa aking buhay... at ang tunay na naka-motivate sa akin para maging isang titser. Isang araw, habang ako'y nagmamadali papunta sa library para sa ipho-photocoping mga hand-outs, may nakasalubong akong maliit na bata sa walkway (fourth year HS na ako nito). Malayo pa ay nakita ko nang nakangiti sa akin ang batang ito (first year HS siya, pero may kaliitin sa kanyang edad kaya bata ang tawag ko - haha) na masasalubong ko papuntang library. At nung kami ay within talking distance na sa isa't isa, nagsalita ang bata "kuya, kayo po yung teacher namin sa Religion sa Pxxxx." Ako'y nagulat, sabi ko, "Ay, oo nga, natatandaan pa nga kita (kahit hindi na - haha). "Magvo-volunteer din po akong katekista, kuya" dagdag ng bata. Talaga namang nung narinig ko yung sinabing yon ng bata, ewan ko ga, parang may kakaiba akong naramdaman... Ako'y tuwang-tuwa at siguro kahit papano'y na-impluwensyan ko ang batang ito para sundan ang aking mga yapak! (Wag sana maligaw ng landas ang bata - haha). Iba ang pakiramdam ng maka-inspire. Naging mabisa siguro ang ginawa kong pagtuturo kahit papaano at na-engganyo ang batang iyon na maging isang volunteer catechist din.

Tumimo ang bagay na iyan sa aking isip at isa sa mga dahilang madalas kong maibulalas pag ako'y tinatanong kung bakit gusto kong maging guro. Although pagiging doktor talaga ang first choice ko. haha.

Noong ako'y nasa kolehiyo na, bagama't di naman Education ang kursong kinuha ko at communication arts, nagkaroon pa rin ako ng pagkakataon para maisingit ang pagtuturo sa aking schedule. Nag-volunteer ulit akong katekista sa UST Parish (pero sandali lamang ito). Nagturo ako sa Claro M. Recto Elementary School malapit sa Espana St. nakadalawang sessions lang yata ako - haha.

Hanggang sa makagraduate nga ako ng kolehiyo. Pagkatapos ng graduation, umuwi na talaga ako sa bayan namin sa probinsya at duon na nag-apply ng trabaho. Unang aplikasyon ko sa trabaho, sa Kolehiyong Berde agad ako nagapply. At biruin mo, ang aking suwerte, natanggap naman ako! Una ko talagang binalak na mag-apply sa HS department bilang isang English teacher pero sabi sa HR, mas bagay daw ako sa college kasi wala pa naman akong LET noon. Ayon, nagtuloy tuloy na ang aking pagtuturo hanggang sa di ko namalayan, naka-13 taon na pala ako at still counting.... (Sinulat ko ito nuong 2012, habang nag-di-discern pa ako sa pagpasok sa seminaryo.) :-)

"A teacher affects eternity; he can never tell where his influence stops." - Henry E. Adams